Mevsimlik tarım işçisi olarak başlayan ve 38 yıldır devam eden kayıplarla dolu bir uzun göç hikâyesi. İçimizden biri Selma. 10 çocuklu bir ailenin 5.çocuğu. Diğer kardeşleri gibi hiç okula gidememiş. Amcasının oğlu ile evlendirilmiş henüz 15’indeyken isteği sorulmadan. “Zaten ne zaman sordular ki”. Hep başkalarının kendi için istediği hayatı yaşamış, ne kadar yaşamak denirse. Önce babası, annesi şimdi kocası…
Hayatını “kendimi bildim bileli tarlalardayım” diye anlatıyor. Yüzündeki çizgiler yaşadıkları zorluklardan, gözlerindeki hüzün ise kızını kaybetmekten. Geçtiğimiz yıl her zaman ki gibi Adıyaman’dan Tokat’a şekerpancarı için yola çıkmışlar. Hep duydukları göç yolundaki trafik kazalarından biri gelmiş başlarına. Meryem düğümlene düğümlene boğazı anlatıyor
“Düz yolda takla attık, hızlı da gitmiyorduk ne olduğunu anlayamadık, kızım o kazada öldü. 12 yaşındaydı. Gözümün önünde öldü.”
Kazadan bu büyük acıyla birlikte bir yürüme yeteneğini büyük ölçüde kaybetmesi kalmış ona. O yüzden kamp Selma için bin kat daha zor şimdi. Anlatırken uzaklara dalıyor. Yürüyemediği için eskisi gibi tarlada değil kamp alanında çalışıyor. Çadırda kalarak nöbet tutuyor. Komşularının yardımı ile yemek yapabiliyor. En küçük çocuğu 3 yaşındaki
Sercan ile ilgilenmeye çalışıyor. Oğlu 15 yaşındaki Ferdi, kaza sonrasında annesine bakmak için okulu bırakmış. Artık o da mevsimlik tarım işçisi. Çocukları için hayal ettiği şeyler şimdiye kadar olmamış, olur mu bilmiyor ama umudu yavaş yavaş sönüyor.
Selma’nın hikâyesi mevsimlik tarım işçisi ailelerin acı hikâyelerinden sadece biri. Her yıl yüzlerce işçi kazalarda hayatını kaybediyor. Tıpkı az önce haber bülteninde duyduğum “Eskişehir'in Çifteler ilçesine mevsimlik işçi taşıyan kamyonun Afyonkarahisar yakınlarında devrilmesiyle dokuz kişinin hayatını kaybettiği” kaza gibi.
Her kayıp tutulacak yasa değil, çalışılacak daha çok saat demek mevsimlik tarım işçisi aileler için. Eksik kalan yevmiyelerin tamamlanması gerekiyor çünkü. Selma’da kızını kaybettiği kazadan sonra iki ay tedavi görüp tarlaya dönmüş dinlenmesi gerekirken. Fatsa ne ilk ne son durakları. Sonra şekerpancarı yoluna çıkacaklar, kızını kaybettiği yola..
Zeynep DÖNMEZER, Sosyal Hizmet Uzmanı Hayata Destek Derneği, Fatsa, 2015
*Gizlilik ilkesi gereğince kişi isimlerinde öyküyü bozmaksızın değişiklik yapılmıştır.
Yazıyı okuduğunuz ve buraya kadar geldiğiniz için teşekkürler. Şimdi hazır buradayken hayata destek olabilirsiniz.
